Jutro rano w wywieszonych wczoraj wieczorem skarpetach włoskie dzieci będą szukały prezentów od wiedźmy Befany. Legenda łączy ją z Trzema Królami, a tradycja sięga X wieku.
Jest wiele legend wokół tej postaci. Jedna z nich mówi o tym, że Befana chciała powitać Pana Jezusa wraz z Trzema Królami. Przygotowała dary, ale się zgubiła. Od tej pory – jak głosi włoska tradycja – w nocy z 5 na 6 stycznia wiedźma lata na miotle zostawiając prezenty w każdym domu, w którym mieszka dziecko – na wypadek, gdyby był w nim Jezus.
Z kolei inna, bardzo popularna legenda wspomina o tym, że była to staruszka, która wcześniej udzieliła im noclegu, w ostatniej chwili zdecydowała, że z nimi nie pójdzie, tłumacząc, że musi dokończyć obowiązki domowe. Następnego dnia kobieta bardzo żałowała swojej decyzji i próbowała do nich dołączyć, ale królowie byli już za daleko, a Gwiazda Betlejemska przestała świecić. Staruszka nigdy nie zobaczyła Dzieciątka Jezus i dlatego każdego roku w nocy z 5 na 6 stycznia roznosi dzieciom prezenty, których nie dała Jezusowi, czy jak głosi inna wersja, Befana wędruje z domu do domu w nadziei, że w którymś z nich spotka małego Jezusa.
Grzeczne dzieci dostają słodycze, a niegrzeczne – rózgę i kawałki węgla. Imię wiedźmy – Befana – wywodzone jest od słowa “epifania”, czyli przypadającego dziś w Kościele katolickim święta Objawienia Pańskiego. O Befanie na potrzeby dzieci nakręcono setki filmów – w tym jeden z Moniką Bellucci – i ułożono dziesiątki piosenek.
